ماسال شهری مرتفع و ییلاقی در کنار کوههای تالش در استان گیلان است و آنچه باعث سفر به آن می شود، مناظر بکر و مه ای است که در تمام طول سال قابل مشاهده می باشد . ماسال ، سرزمین آبشارهای بلند ، جنگلها و رودخانههای پر آب بوده که از بهترین گزینه های طبیعت گردی استان گیلان محسوب می شود. نام ماسال از کلمات مسال و مازال گرفته شده ، معنی این کلمه به معنی کنار کوه یا دارای کوه است . جالب است بدانید بدلیل اینکه ماسال شهری در محاصره رشته کوه هاست به آن در زمان های گذشته کوهساران می گفتند.
این شهر ییلاقی با آب و هوای معتدل و مرطوب و نیز با آبشارها ، مراتع سرسبز ، جنگل ها و ییلاق های زیبا چون بهشتی در زمین است. ماسال جاذبه های گردشگری بسیاری دارد که قلعه کول ، دره خون ، مناطق باستانی خندیله پشت ، اسبه ریسه ، گردشگاه جنگلی ریزه مندان ، خشکه دریا ، طاسکوه ، مارجونه و لاله از جمله آنها هستند . اهالی این منطقه به زبان تالشی سخن گفته و از مهمترین صنایع دستی آنان میتوان به شال بافی ، جوراب بافی ، چادرشب بافی اشاره کرد. دو رود خالکایی و مرغک ، رودهای مهم ماسال هستند ، خالکایی از قله مرتفع شاه معلم سرچشمه می گیرد و بعد از ۴۰ کیلومتر، از داخل شهر میگذرد. در قدیم به ماسال رودکنار هم میگفتند .
قلعه کول یا همان قلعه تپه ماسال
قلعه کول یا همان قلعه تپه ماسال در فاصله ی 2 کلیو متری جنوب شهر ماسال و 1 کیلو متری شمال غربی روستای کول از توابع دهستان حومه ی ماسال واقع شده است. این قلعه مربوط به مربوط به سدههای ۲ و ۳ هجری قمری (دوره ساسانیان) است که در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۴۶ با شماره ثبت ۷۵۱ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. محوطه قلعه کول برروی تپه ای طبیعی و بزرگی واقع شده است که ارتفاع آن از سطح زمین های اطراف حدود 35 متر میباشد . محوطه نسبتاً مسطح این تپه به صورت پشته ای کشیده به طول حدود 70 متر و عرض حدود 15 متر است . این مجموعه از هر جهت توسط شیب های تند در میان گرفته شده است .
دره خشکه دریا ماسال
دره خشکه دریا به وسعت 12 هکتار منطقه ای بسیار زیبا در شهر ماسال، استان گیلان می باشد . باید دانست که این دره محل تلاقی چند رود پر آب روان شده از دل کوه های دشته می باشد و به سبب وجود دریاچه های کوچک در ارتفاعات آن معروف گشته است . آنچه که سبب یک خاطره خوش و به یادماندنی از دره خشکه دریا می شود ، غروب های این منطقه می باشد که در آن ، صدای زنگولههای گوسفندان با نوای مست کننده ، تالشه لَـلَه چوپانان (همان نی تالشی) ونیز صدای آبشارهای اطراف و آواز پرندگان که به همراه شفق سرخ رنگ ، در آن لحظه در هم آمیخته شده اند و جلوهای بی بدیلی را سبب می شوند .